” از قدیم الایام در آبادی های بیه پیش و بیه پس مرسوم بود که سبک مردمان بردرستی، راستی و  دوستی استوار باشد و ساکنین دریای کاسپی را به سعادت و سرورشان می شناختند. اما چه سعادتی…! گویا مدتی است رخت بربسته از دیار گیل و دیلم…  دیرزمانی ست که یاران گردهم جمع نیامده تا احواالت شریف یکدیگر و دیگران را بخیر و خوبی جویا  باشند. آدمیان این دوران در غارهای تاریک تنهایی و سکوت خویش، آرمیده اند طوری که گویی هیچ  زیستنی با معنا نبوده و نیست و نخواهد بود. اما تفاوت این روزگاران وحشتناک و سرد با مابقی...