زبان گیلکی بخشی از هویت ما است

رشت_سرتوک_در پی در گذشت شادروان استاد محمدتقی بارور  شاعر خوش قریحه گیلان زمین یازدهمین شماره « آشنایی باگیلکی» را به این بزرگ مرد شعر وادب اختصاص دادیم.(۱۱)

به گزارش سرتوک، استاد محمّد تقی بارور، شاعر گیلکی سرای معاصر و از ناموران استان گیلان، 27 خرداد سال 1304 خورشیدی در محله غازیان  شهرستان بندر انزلی چشم به جهان گشود.  پدرش صیاد بود و زمان جنگ جهانی دوم سکان داری یک کشتی حمل ماهی هشترخان به باکو را برعهده داشت.  از دست دادن پدر در کودکی و سختی های زندگی نه تنها او را از پای در نیاورد، بلکه آبدیده تر، مقاومتر و پرانگیزه تر ساخت، او که به دلیل مشقات فراوان و از دست دادن پدر از درس و سواد محروم شده بود،  بدون حضور در مدرسه آموخت و جانش را بارور ساخت.  وی در ۹ سالگی در محله غازیان بندر انزلی شاگرد کفاش بود، زمان شروع جنگ جهانی دوم استاد کار شد و خودش مغازه باز کرد و سی سال تلاش نمود، پس از آن مغازه ای خرید و چند دهه در آن مغازه مشغول شد. فروشگاه کیف و کفش بارور واقع در خیابان سپه بیش از آن که کفش فروشی باشد، محلی برای شعر خوانی بوده و شاعران بسیار از جمله شیون فومنی ،احمد عاشورپور و…در آنجا دور هم‌ جمع می شدند.

از ۲۲ سالگی زمزمه های شعرش آغاز شد و دو سال بعد در ۲۴ سالگی شعر گفت.

سال ۱۳۳۸ با دوستانش در جمع های ادبی حضور داشت. با اصرار دوستان در سال  1339 برای تأسیس  انجمن ادبی درخواست کرد و پس از سه سال دوندگی مجوز آن را با کمک فرماندار آن زمان دریافت کرد.   بدین ترتیب اولین انجمن ادبی هنری رسمی بندرانزلی با نام «آذرخش» شروع به فعالیت کرد.

شب های شعر انجمن با حضور شعرای خوب استان گیلان در سالن شیلات یا سالن دبستان ارامنه و گاهی دبیرستان فردوسی و بعضی وقت ها در سالن شهرداری برگزار می شد.

در سال 1350؛ برای جلوگیری از نفوذ ساواک بین شاعران آذرخش را تعطیل کردچون  ساواک  وی را احضار کرد و اعلام کرد که  اشعار سروده پیش از قرائتشان توسط شاعران در انجمن، باید به رؤیت ساواک برسد.

بارور  عضو کمیسیون محیط زیست انجمن طرفداران توسعه بندر انزلی و عضو خانه فرهنگ گیلان بود.

بارور شاعر مردمی بود که  باتوجّه به مسایل اجتماعی و طبیعی پیرامون خود، دست به سرایش شعر می زد.

در شعرهایش زیبایی بی نظیر طبیعت گیلان، جنگل، دریا، تالاب، رودخانه ها و سادگی و صفای مردم گیلان موج می زند.  از آثار بارور می توان به  سه کتاب تحت عناوین نازوک لافند، بالون صارا، و کولهام، زنگه آب، محیط زیست، اشاره کرد. نازوک لافند و بالون صارا، دو کتاب از مجموعه اشعار گیلکی« بارور» است که با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شد.

محمّدتقی بارور، از جایگاه ویژه و ارزشمندی در میان مردم گیلان زمین، خاصه مردم بندر انزلی برخوردار بود.  «محمدتقی بارور» زبان گیلکی را بخشی از هویت ما می دانست و احساس شرمساری بعضی افراد از گیلکی صحبت کردن را به خصوص در شهرهای دیگر نظیر تهران، به سبب نقص فرهنگی بر می شمارد.

و سر انجام ؛محمد تقی بارور شاعر پر آوازه و مردمی گیلان زمین در ۶ بهمن ماه سال ۱۴۰۲ در سن ۹۸ سالگی چشم از این دنیا فروبست و طبق وصیت وی جسم بی جانش به دانشگاه علوم پزشکی گیلان اهدا شد .

شعر کوتاه زیر در وصف زیبایی گیلان از اوست:

گیلان چانکوده عروسه

اگر چاکوده بیبه

دنیا چومان تیرویرا شه

برگردان: گیلان بدون هر گونه آرایشی عروس است/ اگر او را آرایش بکنند/ چشم دنیا تیره و تار خواهد شد یعنی سرگیجه اش خواهد گرفت.

روحش شاد یادش گرامی

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز/مرده آن است که نامش به نکویی نبرند

بر گرفته از یاداشت های رسول سعیدی زاده